.: maart 2024

KWB beweegt in Grembergen op 21 maart 2024

Op de allereerste lentedag lazen we op ons Bond Zonder Naam-kalendertje “LENTEMODE: GOEDGEMUTST”. Nochtans zónder muts maar zéker welgezind kwamen zes stappers samen op het kerkplein van Grembergen. Een schuchter zonnetje verstopte zich iets te graag, de wolken speelden hoger-lager en de wind hield zich redelijk gedeisd. De temperatuur kwam daardoor niet boven de dertien graden. Haast ideaal wandelweer dus.

Luc Rogiers gidste ons perfect over acht mooie kilometers door een vrij onbekend deel van Grembergen. Een morzel grondgebied van Zele Huivelde en ook van Hamme Zogge verkenden we heel eventjes. Doorheen een groots landschap met vooral frisgroene weiden en op goed begaanbare wegen, veelal omzoomd door geknotte en ongeknotte wilgen, genoten alle wandelaars met volle teugen. Opvallend: hier heerst de stilte nog echt. Een fiere reiger of een lome buizerd – dank, Gaston, om je natuurkennis met ons te delen - hielden ons af en toe gezelschap. Enkel het luide gekras van sommige eksters en het ritmische, wellicht vervelende, gepiep van het schoeisel van een van de wandelaars - “we zoeken een oplossing”- ‘verstoorden’ de rust.

Naast de natuurpracht en de vredige stilte onthouden we van deze knappe tocht één en ander. Het kerkhof van Grembergen is toch wel zéér groot. Een huis in de Bakkerstraat pronkt op de zijgevels met prachtige street art (zie vorige wandeling). Door de oude schrijfwijze (maar allicht niet enkel daardoor) mogen we aannemen dat het Vogelaerstraatje al héél lang bestaat. De Groeneweg heet voortaan en dankzij onze gouden olympiër Greg Van Avermaet de Goudenweg. En in het gezellige volkscafé ‘De Verloren Zoon’ zit Jurgen Mettepenningen (dat is onder andere de manager van de wielerploeg Pauwels Sauzen Bingoal) al eens vóór de toog terwijl Karine Van Limbergen (afkomstig uit Appels) daar meestal áchter de tapkast te vinden is.

Luc, een dikke merci om ons de weg te wijzen! We zijn zeer benieuwd naar een volgende wandellus in het ‘onbekende’ Grembergen. En dat we dan op jou mogen rekenen weten we zeker.

Marc De Clercq

Een zilveren kapelletje in de Goudenweg.

Ongeknotte wilgen (links).

Heel merkwaardige zwart-witte schaapjes.

Poseren bij de hertjes.

Met de gps lossen we dat hier wel op.

Stappen we nu op de Zeelse of
de Zogse of de Grembergse Gauwdam?
Of is het de Gaendijk?

Mooi geknotte wilgen (links).

Heel knappe street art in de Bakkerstraat.

KWB APPELS OP DE KUNSTIGE TOER OP 7 maart 2024

Ook al telde februari 2024 negenentwintig dagen toch maakten storm Louis en het maandelijkse buurtrestaurant dat we pas op donderdag 7 maart op pad konden. De zon scheen wel fel doch een scherpe noordoostenwind zorgde voor een frisse gevoelstemperatuur. Maar het sympathiek ogende varken van kunstenaar Staf Vinck, wat verstopt tussen de kermiskramen aan de kerk van Sint-Gillis, verwelkomde ons dertien(!)koppig groepje – waarvan ook enkele OKRA’ers: tof! - warmhartig. De nodige artistieke stemming was er dus haast onmiddellijk. Immers, medewandelaar Rita Peleman had een heel kunstzinnig wandelparcours samengesteld. Street art zou de rode draad van onze tocht door Sint-Gillis en Dendermonde worden.

Street art kan je gemakshalve muurschilderingen oftewel murals in… ‘modern Nederlands’ noemen. Daarvan zijn er heel wat sinds ViewMasters, een kunstproject dat onze stad in 2018 op dat vlak op de kaart zette. En het mag gezegd: er zijn meestal mooie, hele mooie en verbluffend mooie werken bij. Namen als Smok, Kitsune Jolene of Kymo One klinken wellicht niet zo bekend als Picasso, Rubens of Van Eyck, maar het werk van de eerstgenoemden is ronduit indrukwekkend. Maar evengoed haast nietig en intiem zoals de vele geschilderde werkmannetjes, niet groter dan tuinkaboutertjes, die her en der en dikwijls onopvallend in het stadscentrum te zien zijn. Of humoristisch zoals de veertig bewerkte nutskasten rond het thema varken of veirken zoals ze in Sint-Gillis zeggen; het varken is het belangrijkste symbool op het gemeentelijke wapenschild. Je hoeft er niet voor naar een of ander museum te gaan dat dikwijls - ook letterlijk – zeer hoogdrempelig is. Neen, je kan alles zomaar op of om de hoek, op een elektriciteitskast, op een garagepoort, kortom op straat én gratis, ervaren. Misschien erger je eraan, maar veelal zijn de creaties zeer verrassend en zorgen ze voor verbazing en bewondering. Dat bleek ook heel duidelijk toen er over enkele werken wat uitleg werd gegeven.

De traditionele drank- en sanitaire halte paste perfect in het creatieve plaatje: het biertje, de koffie en het snoepvarkentje (of was het een varkenssnoepje?) in Bar Belgica smaakten voortreffelijk.

We vermoeden sterk dat de stappenteller van onze begeleidster in mijlen was ingesteld. Want de geplande acht kilometer van deze unieke stadswandeling werden er meer dan twaalf! Maar geen enkele deelnemer die hierover klaagde of enig misbaar maakte. Integendeel, het hartelijke applaus voor Rita was zeker oprecht gemeend. Nogmaals onze dank, Rita!

Marc De Clercq