KWB dichtbij

 TOFFE DAGUITSTAP IN HET SCHONE SINT-NIKLAAS OP 27 APRIL 2024

Op die immense vlakte van de Grote Markt van Sint-Niklaas (nog steeds de grootste van België) voelden we ons als elfkoppig groepje heel nietig, die ochtend van zaterdag 27 april 2024. Het was de beste dag van dat weekend: geen regen, redelijk wat zon, toch vijftien graden maar door de strakke wind kwam een jas toch nog goed van pas. Chapeau voor Mieke en Luc die de eenentwintig kilometer van Appels naar Sint-Niklaas fietsend aflegden!

 Conner Rousseau en Poeders Mann

Gids Hugo Bruggeman, in een vorig leven leraar aan het plaatselijke VTS, voelde zich in zijn sas in ‘zijn’ Sint-Niklaas. Met veel gedrevenheid vertelde hij honderduit. Over de geschiedenis van de stad met kruisende handelswegen en veelkleurige ballonnen. Over de indrukwekkende kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand (nu in de steigers) met de blinkende ‘Maria Verguld’ erbovenop. Over de gebouwen van zijn vroegere school die nu een aangename woonsite is geworden. Over priester-dichter Anton Van Wilderode. Over de vijf historisch belangrijke gebouwen op de markt (vroeger vier, nu vijf als we daar café ’t Hemelrijk, de stamkroeg van een voormalig Vooruit-voorzitter, bijtellen). Over de apotheker die met zijn poedertjes tegen de koppijn de voorloper van de overbekende poedertjes Mann werd. Over het verschil tussen art nouveau en art deco met enkele prachtige stadspaleizen als voorbeelden. En nog zo veel meer.

 In den hoek van ‘t Centerken

Ons middagmaal in ’t Centerken zullen we niet gauw vergeten. Door een niet bepaald vriendelijke zaalverantwoordelijke moesten we letterlijk in een hoek van een heel grote eetruimte bijna op elkaars schoot kruipen. Zeer praktisch ook, want als iemand een plasje diende te maken, moest de helft van de groep verhuizen. Wel geven we een pluim voor de snelle bediening. De verse groentjes en de frietjes waren zeker oké en de vispannetjes ook. De stoverij en de vol-au-vent smaakten goed maar verzopen in een geleiachtig soort ‘saus’. We geven geen sterren of punten, doch adviseren om Piet Huysentruyt eens dringend uit te nodigen om de jus te laten lukken. De zaalverantwoordelijke mag dan zeker niet in beeld komen. Die moet dan ook eens in den hoek!

Bij paus Janssens op audiëntie

’s Namiddags stond een bezoek aan Curiosum in de Zamanstraat gepland. Curi wat? Curiosum! Dat is een toch wel bijzonder, zeg maar uniek, museum: een prachtig gerestaureerd historisch stadskasteel dat de herinnering aan een negentiende-eeuwse patriciërsfamilie echt tot leven brengt. Er zijn enorm veel curiosa uit het Waasland en uit de wereld te zien. Bijvoorbeeld een Tour de France-fiets van renner Tom Steels prijkt er voor het altaar van de kleine maar bijzonder mooie huiskapel en zelfs een paar schattige pauselijke pantoffeltjes zou je zo willen passen. Omzeggens 150 jaar onafgebroken en extravagant verzamelen en 25 jaar familiegeschiedenis worden hier op een hedendaagse manier gepresenteerd met licht, geluid en interactieve toepassingen. De ondervoorzitter van de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, Sandra Vancauwenberghe, leidde ons deskundig rond. Aan alles voelde je dat Sandra verknocht is aan dit huis en zijn vroegere bewoners, het echtpaar Janssens-De Schrijver met hun elf kinderen waarvan er drie op jonge leeftijd stierven. Hij, Alfons Janssens, was samen met twee van zijn broers textielbedrijfsleider (in 1886 met 800 arbeiders, met goede sociale verhoudingen en “geen mistoestanden zoals in het Aalst ten tijde van priester Daens”), kunstliefhebber, dichter (bevriend met Guido Gezelle en zo lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde), handelsrechter, voorzitter van verschillende bonden, gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger voor de Katholieke Partij. In zijn jonge leven deed hij zelfs twee jaar dienst in het pauselijke zoeavenleger. Zij, Coleta De Schrijver, was ook een heel sociaal voelende vrouw die bijvoorbeeld zorgde dat de arbeidsters en hun kinderen onderwijs konden genieten. Ze toonde, naar het voorbeeld van haar moeder Marie-Thérèse, veel inzet en bezorgdheid voor minderbedeelden. De familie was tweetalig: Frans in economische en politieke contacten en Nederlands in de omgang met de arbeiders. Vlaamsgezind was het huisgezin zeker en vooral heel diepgelovig. Op de gevel van de woning prijkt nog steeds een borstbeeld van paus Pius IX zodat het huis vaak dat van paus Janssens werd genoemd.  

 Onder de piano stond een pint

Twee uurtjes later had het ‘onvermijdelijke’ ijssalon François nog wél voldoende en goede plaatsen om ons van een lekkere ijscoupe of dito taartje te laten genieten. En de traktatie van de kas in het café naast de ingang van Galerij Reinaert zullen we ons blijven herinneren. Als onderdeel van PianoFest, de vierde editie van een driedaagse muziekfestival, konden we daar immers meeluisteren naar enkele meeslepende klassieke en hedendaagse melodieën. Prachtig wat die wereldpianisten uit die blauwe vleugelpiano toverden! Een waardige afsluiter van een knappe daguitstap.

 

Marc De Clercq

Verzamelen geblazen ...

... op de grootste markt van België.

Hugo Bruggeman, een gedreven stadsgids vertelt dat
 Sint Niklaas op kruisende handelswegen is ontstaan.

Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand, aka Maria Verguld, in de steigers.

De gids bij zijn vroegere werkplek: de voormalige vakschool
Sint-Antonius (later VTS), nu een rustige woonsite.

Arbeid adelt. Zou het?

Bij de vereeuwigde priester-dichter Anton Van Wilderode.

Dankzij deze twee meer dan graatmagere dames
verkreeg Sint-Niklaas een hele grote markt.

Café 't Hemelrijk, het vijfde historische gebouw aan die
 kant van de markt, dankzij het doortastende
optreden van ene Conner Rousseau. 

Het stadhuis, van wat dichterbij, mag gezien zijn.

Twee woningen van dezelfde apotheker. Vooraan in art deco
 (na WO I, deze op zijn Hollands wat madam van de
apotheker maar niks vond) en achteraan in art nouveau (voor WO I).

Mooi detail van de apothekerswoning in art nouveau.
Dus ..., voor of na WO I?

Het nieuwe stulpje in art deco van madam van den apotheker.
 Dàt stond haar wel aan. En op ne frank meer of minder stak het niet.
 Er was geld genoeg met al de winst van de poederkes tegen koppijn.

Een art nouveau-pand dat veel betere tijden gekend heeft.

Bij het huis Janssens - De Schrijver dat we straks als
het Curiosum-museum zullen bezoeken.

Letterlijk samen aan tafel in een klein hoeksken in het
grote Centerken: dicht bijeen is warm.

Onze gids, Sandra Vancauwenberghe, verwelkomt ons
graag in haar bijzondere biotoop.

Dit is hem dan in een plaasteren versie: Alfons Janssens,
de oorspronkelijke eigenaar van Curiosum.

Wie van hen zal uit de lotelingentrommel komen?
Stel je voor dat je zo in Oekraïne of in Gaza zou terechtkomen.

Verrassend. Ook hedendaagse kunst ontbreekt hier niet.
Een blote sukkelaar in de armen van jachtgodin Diana ...
er zijn slechtere situaties.

Centraal het onder-de-rok verwarmingstoestelletje
dat bij de bezoekers veel fascinatie oproept.

Een samoerai achter Tilda ... Marleen is er niet al te gerust in.

Deze coureur kent iedereen.
Maar wie zijn de volgende renners uit een recent verleden?

Hij verklaarde ooit dat de vorige 5 km/u rapper reed dan hij.

Stief op jonge leeftijd in de regenboogtrui.

Monsieur Paris-Roubaix.

Verloor ooit de tour de France met 38 sec.

In de stemmige huiskapel, nu voor 'het altaar van de
nieuwe wielergoden' pronkt de fiets van Tom Steels waarmee
hij in de Tour de France de groene trui won.
Zit er een punaise in de tube Luc?

Een fragment van de bijzonder mooie kruisweg in de fraaie huiskapel.

Een overvolle vitrinekast. Overal zijn er prachtige dingen te zien ...

Cappuccinootje met een toefke crème fraiche?
Met deze tas blijft er niets in uw snor hangen.

De tuin met zicht op de achterkant van huis Janssens.

Kunst in de tuin.

De straffe vrouwen zijn in de meerderheid.

Tilda laat het zich smaken in ijssalon François,
nog steeds de beste van België ... de ijscrème daar.

Spaans bier in een Duits glas smaakt ook.

En hij zag dat we in zijn stad allemaal braaf waren geweest.
Dat kan ook niet anders want er zijn immers geen stoute KWB'ers.

KWB beweegt

 KWB beweegt in HERDERSEM EN WIEZE op 18 april 2024

Geen regen (oef!), een graad of tien, een frisse noorderwind, bewolkt en heel wat zon, dat waren de weeringrediënten op donderdag 18 april 2024. Zeven kwieke stappers daagden op aan de voetbalterreinen van SK Herdersem in de Koekeroel, een straat met een toch wel bijzonder welluidende naam. Een deugddoende wandeling van een goede acht kilometer stond ons te wachten.

Gids Johan - alweer bedankt! - loodste ons doorheen de velden van Herdersem en Wieze. Dat was niet altijd evident. Soms waren de veldwegen gewoon verdwenen onder het frisgroene gras. De overvloedige regen van de voorbije dagen had ook voor ferme plassen en redelijk wat kleverige en makkelijk glijdende modder gezorgd. Goed uitkijken waar je liep, was dus geen overbodige waarschuwing.

De grote kapel van Onze-Lieve-Vrouw van het H.- Hart op den Boskant was een eerste blikvanger: knap gerestaureerd en prima onderhouden op initiatief van het plaatselijke kapelcomité. Dat zagen we overduidelijk zowel buiten als binnen deze gezellige en mooie mini-kerk én konden we lezen op het infobord. Een kleiner gebedshuis, een eind verder in Wieze, was er veel slechter aan toe. ‘Onze’ Geert De Boeck zou hier zeker goed zijn gang kunnen gaan. We waanden ons ook even in Parijs-Roubaix, evenwel zonder tweewieler, toen we een vrij lang en recht stuk kasseiweg behoedzaam stappend moesten ‘overmeesteren’; het kon wel eens een authentieke Romeinse heirbaan geweest zijn.

‘Den Dikken Eik’ bleek die dag de enige geopende herberg in Wieze City te zijn. De OKRA’ers van Sint-Gillis wisten dat kennelijk ook zodat er in het café haast geen enkele zitplaats meer overbleef. Maar op het terras aan de straatkant konden we ons drankje toch nog redelijk aangenaam degusteren. Het werd er inderdaad wat frisjes. Dus allen zetten zich gauw en graag in beweging voor het laatste en fraaie trajectgedeelte naar Herdersem.

Voor wie het ook eens wil proberen. Het vertrek- en eindpunt is het terrein van SK Herdersem. Via de knooppunten 92, 91, 90, 85, 86, 87, 93 en 96 kom je terug uit nabij het voetbalplein.

Marc De Clercq

De fraaie kapel van O.L.V. van het  H. Hart op den Boskant.

De mooie voorzijde van de kapel van O.L.V. van het H.Hart
op den Boskant, een terecht beschermd monument.

In het frisgroene gras is het zoeken naar een begaanbare veldweg.

Voorzichtig wandelen op een Romeinse heirbaan. Zou wel eens kunnen!

Binnen stampvol, dan maar een fris terrasje doen.

KWB beweegt

KWB beweegt in Grembergen op 21 maart 2024

 

Op de allereerste lentedag lazen we op ons Bond Zonder Naam-kalendertje “LENTEMODE: GOEDGEMUTST”. Nochtans zónder muts maar zéker welgezind kwamen zes stappers samen op het kerkplein van Grembergen. Een schuchter zonnetje verstopte zich iets te graag, de wolken speelden hoger-lager en de wind hield zich redelijk gedeisd. De temperatuur kwam daardoor niet boven de dertien graden. Haast ideaal wandelweer dus.

Luc Rogiers gidste ons perfect over acht mooie kilometers door een vrij onbekend deel van Grembergen. Een morzel grondgebied van Zele Huivelde en ook van Hamme Zogge verkenden we heel eventjes. Doorheen een groots landschap met vooral frisgroene weiden en op goed begaanbare wegen, veelal omzoomd door geknotte en ongeknotte wilgen, genoten alle wandelaars met volle teugen. Opvallend: hier heerst de stilte nog echt. Een fiere reiger of een lome buizerd – dank, Gaston, om je natuurkennis met ons te delen - hielden ons af en toe gezelschap. Enkel het luide gekras van sommige eksters en het ritmische, wellicht vervelende, gepiep van het schoeisel van een van de wandelaars - “we zoeken een oplossing”- ‘verstoorden’ de rust.

Naast de natuurpracht en de vredige stilte onthouden we van deze knappe tocht één en ander. Het kerkhof van Grembergen is toch wel zéér groot. Een huis in de Bakkerstraat pronkt op de zijgevels met prachtige street art (zie vorige wandeling). Door de oude schrijfwijze (maar allicht niet enkel daardoor) mogen we aannemen dat het Vogelaerstraatje al héél lang bestaat. De Groeneweg heet voortaan en dankzij onze gouden olympiër Greg Van Avermaet de Goudenweg. En in het gezellige volkscafé ‘De Verloren Zoon’ zit Jurgen Mettepenningen (dat is onder andere de manager van de wielerploeg Pauwels Sauzen Bingoal) al eens vóór de toog terwijl Karine Van Limbergen (afkomstig uit Appels) daar meestal áchter de tapkast te vinden is.

Luc, een dikke merci om ons de weg te wijzen! We zijn zeer benieuwd naar een volgende wandellus in het ‘onbekende’ Grembergen. En dat we dan op jou mogen rekenen weten we zeker.

Marc De Clercq 

Een zilveren kapelletje in de Goudenweg.

Ongeknotte wilgen (links).

Heel merkwaardige zwart-witte schaapjes.

Poseren bij de hertjes.

Met de gps lossen we dat hier wel op.

Stappen we nu op de Zeelse of
de Zogse  of de Grembergse Gauwdam?
Of is het de Gaendijk?

Mooi geknotte wilgen (links).

Heel knappe street art in de Bakkerstraat.